Ömer Faruk Çetin
Bir acayip ben var
Kalırım yine enkazların altında.
Dilimde maziden anılar,
Kalkmak için bahane arar
Sırtımda küflenmiş acılarla…
Bir acayip ben var
Taşırım tebessümünü cüzdanımda.
Gözlerimde ürkek gölgeler,
Saçının aklarında ömrünü seyreder
Solmuş bakışlarının ağırlığıyla…
Bir acayip ben var
Severim yine sigaranın dumanında.
Ellerimde mahcup çaresizlikler,
Kırgın sûkutunda boynunu büker
Ceplerimde sensizliğin boşluğuyla…
Bir acayip ben var
Saklarım sitemlerimi dilimin ucunda.
Sesimde bakışlarından miras hüzünler,
Dilindeki zehri sinesine çeker
Toprağa gömdüğüm ah’larla…
Bir acayip ben var
Ararım seni aynaların ardında.
Kursağımda takılı hevesler,
Bulmak için hayallerini çiğner
Yürümeye mecalsiz ayaklarımla…
Bir acayip ben var
İçim içine tutsak bir yangın.
Âh ki nazarın ömrümü soldurur,
Fikrin nedendir fikrime dargın
Çehremde tebessümün ne de güzel durur…
Bir acayip ben var
Âhh bir acayip ben
Bu Derûni yaradır kavgam.
