Çık Gel | Hüsameddin Bayraklı

Kırıldı sazı âşıkların
Gırtlağına bülbül sığınmışlar terk etti meydanı
Bir köprünün batıya açılan kanadında
Kavminden kopmuş bir ben kaldım
Ayağı takunyalı güzellerin önüne serildim
Gözüme gözü değenleri mest ettim dilimle
Bir ölüye ruh üfürmem kaldı
Bildim, had günahsızlığa soyunmak değil
Marifet derdi giyinmekmiş
Sen benim ipek yolum
Sen Hint tacirlerin imrendiği gömleğim
Çık gel, kışı bekletme

Bir savaşta ne kadar güzel kalabilir insan?
İnsan en fazla güzel ölebilir
Bir yerde yazılmış bir güzel varsa
Bunu Allah yazmıştır, inandım
Kaldı ki kalmadı aklımda şüphe
Tarlanın talancı fareden çektiği neyse
Gönlün yalancı bir dilden çektiğidir
Bunca beklemek, beklemekle devran edilir
Yürürken kimse anlamaz ayağındaki denizi
Durmak bir yerde dibini bulmak yorgunluğun
Sen benim avucunda nar taşıyanım
Sen benim ateşe dans etmesini öğretenim
Çık gel, ahengi bekletme

Üfledim kandiline penceremin
Bildiğini unutursa insan, görmekten unutur
Aklımı bir yerde unuttuysam, seni suçlayamam elbet
Her gece uykusunu satılığa çıkaran ben
Her sabah uykusunu pahalıya alan ben
Benden iyi bir tacir olmayacak belli
Devletten onu düşündüğüm için
Hep iyilik düşündüğüm için beni sarsın istiyorum
Sen benim cennetten düşmüş meyvem
Sen benim dişinin değdiği yerden öptüğüm
Çık gel, damağımı bekletme

Geçmişse bir yerden
Durup devam etmişse yaşamaya
En iyi ben tanırım acıyı
Şehrimin insanlarının ayakkabıları telaştan
Ayaklarınız incitir benim halımı
Oysa ben bu ahvali baş üstünde taşıdım
Sinemde sakladığım sizden heybetli kalbim
Hayvani yorgunluğa tamah etmeyecek elbet
Sen benim yürümekten ürkmediğim gece yolculuğum
Sen benim mahrem diye örttüğüm sinem
Çık gel, göğsümü bekletme

Bunca geceyi üzerimde hırkasız sabahladım
Etim cezbelendiyse şehrime rüzgârın salınmıştır
Çık gel ruhum şahlansın
Aynasız çocukların kendini seyretmesi için
Nehre koşmaları geliyor aklıma
İnsan kendini görüp neyleyecek
Sen kendinden gayrisine göz değdirip neyleyeceksin
Sen cennetini sana bırakmış annenden emanetim
Sen benim cennetim
Hırkam olsa inan üzerine atardım
Çık gel, şairi cezbesiz bırakma