Değil

Varmış her hüznün arkasında bir güzellik

İnsanı gölgede bırakan da güneş değil mi

Kir tutmuş gezegen bu düzenin lanet çakrasında

Birinin gülüşünü sevebilmek dünyayı sevmek değil mi

Terk edilmiş koca bir yaşam tozlu rafların arasında

Ya gülmeyi de unutursan, denizin sesinden gelen bir parça mutluluk aczin zaferi değil mi

Ne yazsam sana çıkar sonu ya senin bu satırlara o narince dokunuşun

Kırılmış umutların üzerine örtülen letafet değil mi

Her sıkıntıya düştüğümde almasam soluğu dudaklarında

O satırlara dokunuşun da bir anlamı yok değil mi

Bir şeyi ne kadar istersek o kadar olmuyor

Seni istemek en güzel ümit değil mi

Diyelim ki kırgınlıkla dolu kalbim

Sarabileceğin yaralarımın olması geçmişime teşekkür değil mi

Yan yana olmak vardır elbet kaderde ama

Birini ozleyebilmek en güzeli değil mi

Çok şeye ihtiyacı da yok insanın sevgiden sonra

Mutluluk tekdüze yaşamda gizli değil mi

Sevmek mi daha iyidir yoksa sevilmek mi

Bir kişiyle aynı anılara tutunabiliyorsan gerisinin bir önemi yok değil mi

Aramızdaki buzları eğer görmüyorsan

Ve bedenin yanmak için hazırsa

Bir öpücükle o ateş başlar değil mi

Teninin sıcaklığıyla dünyam alev alacaksa

Bu yangınlara su dökmek haksızlık değil mi

Ya gideceksen sonunda zamanın acımasızlığıyla

Arkanda bırakacağın o sözde şairin aşkını unutmazsın değil mi

Unutma sevgilim seni sevebilmek için şair olmak gerek

Çünkü seni sadece şiirler anlatabilir değil mi