iri yarı yalanlardan devşirdiğimiz
doğrularla sarılırız ya hani birbirimize.
kalbimizin o an durma ihtimali
hiç ilgilendirmez ya hani bizi.
gözyaşı kadar haklı olmak ister ya hani insan
kızarmaz yüzümüz, yargılanırken dahi…
yalanlar söyleriz
boynu gururdan bükülmüş
ukala yargıçların gözleri önünde.
**
söyler misin
mümkün mü bir çift göze okyanuslar sığdırmak,
cılız omuzlarında bir marşandiz taşımak mümkün mü?
gökyüzünü ciğerlerine doldurmak,
ecelin gölgesine ışık tutmak
yahut gözyaşının sesini duymak mümkün mü?
bilirsin, ben dertleşirken dahi dert deşiyorum.
özür dilerim.
Sahibe’m gözlerin kahverengi dağlara yazılmış birer hasret türküsü.
gözlerin, bulutunu kaybetmiş birer yağmur damlası.
