Kehribar

Güvercin yüreğiydi gece

kehribar kırılganlığında

kökleri derinlerde bir yerde

vurgun derinliğiydi geçen zaman

dudaklarında ezik bir tat

özsu kıvamında

zamanı köprü yapıp geçmek istedi

tohumlar diyarından

bir gül açılmıştı yanı başında

bir olgun nar bereketi

bir değil yüzlerce sevgi esintisi

bir nehrin bir ucundan bir ucuna

uzun bir yolculuk keşfedilmemiş

sert ve bakir anaç toprak

tepeler arası güller tığ oyası

işleyen kınalı ellerinden

gecenin görsel duruluğuna

iki kişilik ahengin ortasında

yürekler erirken demir tavında

aşkla her dokunuşta şekillenen gövde

yıldızlara asılı kaldı gecenin ritminde

dağlardan bir ceylan indi

sabahın aydınlığında durgun göle

ateş çemberinden geçti geceler diliminde

bir avucunda yıldızlardan kopardığı düşler

savruldu parlayan ışık tozları saçlarına

kökleri uzadı

geleceğin cevherine tohumlar

tomurcuklanmış dal uçları gibi aydınlığa

ağaç candır kadın canan

kökleriyle gürlerler

suya ve sevgiye uzanır kolları

ağaç topraktan alır gücünü

kadın yüreğinden.