Nokta

Bazen bir dizi sözcükte buluyorum kendimi

Uçsuz bucaksız kelimelerin arasında

Ağacın dallarını ellermişcesine

Değdiriyorum ellerimi mısralara

Bir şeyler anlatıyor bana

Her mısra

Her satır

Her kelime

İçimde kopan vaveylalardan içimde sönen umutlara uzanan bir yolculuğu,

Noktalar sadece cümleleri değil

Yaşanılacakları da

İçimizde kopacak olan vaveylaları da

Sonu olmayan yolculuğun da

Sonunu getiriyor

Kendini bırakıyor her şeyin sonuna ama

Son noktayı ben koyacağım bu sefer

Rüzgarın esintisine asacağım kendimi

Ve arkamda bırakamadığım gökkuşakları için

Yağmurlara karışacağım ruhumla

Her gökkuşağı çıkışında beni hatırla diye

Bu sözcüklere hapsolacağım

Bu mısralar arasında kopacak vaveylalarım

Ve…

Beni ve bu mısraları yalnızca içinde vaveylalar kopanlar hissedecek

NOKTA.