O Minik Yer

Ben bugündeyim yine

Kâküllerim perçem olmuş neredeyse

Koltuğumun örtüsü kısa kalmış; düzelteceğim güya yarın

Aynalar bile bakmıyor, fark etmiyor kâküllerimi

Koltuk örtüme alışmışlar; kan kusan pembe rengi bile uymuş 70’lere

Halım küçük, yamuk, kıpkırmızı diğerlerinin tam aksine

Boşluk var

Farkında giren, girdiği an
Ben

Bense siyahı severim yatağımda

Ayaklarımda durur kullanılmaz gece lambam

Tam karşımda ise

Çalışmaz, ses çıkarmaz

Beni izler; bazen ben onu, kendimi

Üstünde ay var şimdi, dolunay

Altında unuttuğum, vazgeçemediğim sen

Hatırlatır bana seni, kalan geriye senden

Rus kadın bile söyler:

Yeraltında kalır bazı periler
Asmış kendini lambam

Görmemiş gibi yapar gören

İpleri saklar büyük olan

O da bilir aslında; geçmez saklamakla

Geçmez olmamış gibi davranmakla

Küçük olan her gece döker nehirlerini rulolara

Ama sonradan anlar ki

Herkes aynı, tıpkı o minik yerdeki gibi
Vazgeçtik bugün hepimiz

Maymun ve ayı

Sevmezlerdi birbirlerini

Zorladı küçük olan; sevsinler diye birbirlerini

Şimdi sanıyor ki oldu isteği

Kim bilir

Konuşmaz o ayı, o da görmez karşısındaki koca dolunayı

Çerçevelerde geçiyorken zaman

Ne sen anladın ne de ben beni

Ne oldu diğerlerinin bir benzeri ne de tam aksi

Tıpkı o minik yerdeki gibi